“Als er een 8 voor komt te staan, dan stop ik ermee.” En die 8 staat er nu voor… 80 jaar oud nu, heeft Harrie Biemans het stokje als voorzitter van Nieuwe Levenskracht dan ook overgedragen.
VELDHOVEN – Sinds 1962 is Harrie Biemans bestuurslid van Nieuwe Levenskracht. “Destijds heette dat nog Herwonnen Levenskracht. Hoe ik daarbij kwam? Ik werd gevraagd!” Vanuit zijn vroege jeugd is Biemans al betrokken bij diverse verenigingen. “Tja, dat zit erin he! Daar groei je mee op. Als bestuurslid ben ik begonnen bij de vakbond van de metaalbewerking. Toen vroegen ze mij voor Herwonnen Levenskracht, want ja, dat kon hij er nog wel even bij doen.”
Betrokkenheid
Inmiddels is hij meer dan 50 jaar bestuurslid. Ook bekleedt hij diverse functies in het stichtingsbestuur en diverse regiobesturen. “Van het een komt het ander. Soms was het wel erg veel wat ik allemaal op mijn bord kreeg. Maar ach, je doet het gewoon, he?”
Zijn vrouw vult aan dat hun leven in het teken heeft gestaan van Herwonnen Levenskracht, daarna Nieuwe Levenskracht. “Als we naar een verjaardag moesten, dan keek hij eerst even in zijn agenda of er daar niets in stond van een vergadering of zo.”
Meer betrokkenheid dan dat, bestaat er bijna niet maar voor Biemans is het allemaal zeer gewoon. “Wij zijn gezond, we organiseren voor mensen die ziek zijn; laat mij maar sjouwen, hoor!”
Harrie Biemans wil liever bekendheid voor de Nieuwe Levens-kracht en niet voor het feit dat het toch wel bijzonder is dat iemand zolang een bestuursfunctie bekleed. “Van oudsher organiseren we acties voor zieke mensen. Mensen met TBC die vaak heel ziek waren en opgenomen moesten worden in een herstellingsoord. Mensen werden uitgezonden naar sanatorium Berg en Bosch in Bilthoven om te herstellen van TBC. Dat kwam in die tijd vaak voor, er kwamen veel zieken uit de tabaks- en textielindustrie, waar het vaak warm en stoffig was, gunstig voor luchtwegziektes. Door de jaren heen is er veel bereikt door donaties die wij bij de mensen thuis op gingen halen. Meestal op zondag, want dan waren de meesten in de regel thuis.”
Herinneringen
Biemans begint bij Herwonnen Levenskracht als secretaris, maar wordt in 1968 als voorzitter gebombardeerd. “We zaten in vergadering en de toenmalige voorzitter kwam niet opdagen. Er ging er een polshoogte nemen, want dat was niets voor hem om verstek te laten gaan. Toen hoorden we dat hij nooit meer zou komen… Hij was verongelukt. Dat was een zware slag.”
Harrie Biemans heeft een rijke historie aan herinneringen. “Allemaal even dierbaar. We hebben veel mensen kunnen helpen. Van opname in een sanatorium, rusthuis of herstellingsoord tot het bouwen van een tuinhuisje voor een zieke. Dat was in de beginjaren natuurlijk makkelijker, mensen hadden meestal een grote tuin waar je makkelijk een huisje kon bouwen en waar de zieke in verzorgd werd. Dat huisje was dan draaibaar zodat het altijd op de zon gedraaid kon worden.
“We hebben veel mensen kunnen helpen en het geluk wil dat ik kon helpen in plaats van geholpen moeten worden. Dan ben je toch een rijk mens, nietwaar?”
Door Hannie Bettgens.
Overgenomen uit het Veldhovens Weekblad.
